Al ruim 9 jaar loop ik hard. Soms iets zachter. Ik begon zonder plan van aanpak: geen iPhone app met iemand die me vertelt wat ik moet doen of een uitgewerkt hardloopschema. Ik ben gewoon begonnen en heb per 4 weken m’n rondje vergroot.

Het leek wel of ik een longinhoud van 0,10 liter had in het begin. Hele vreemde gewaarwording! Maar het vorderde gestaag. De zomer van 2006 was heet. Dus soms rende ik al door onze buurt rond een uur of 7 ’s morgens. Dat was nog net te doen. En gelukkig was ik meestal vroeg wakker.

Voldoening

Ik had makkelijk kunnen afhaken. Dat heb ik al zo vaak gedaan met goeie voornemens. Ik had bijvoorbeeld een fitnessabonnement maar kwam amper in de sportschool. Ik had me voorgenomen iedere week een nieuwe jazz standard in te studeren. Allemaal al redelijk snel opgegeven.

Waarom ik dan nog steeds aan hardlopen doe is me soms een raadsel. Maar soms snap ik het ook weer wel. Ik ben zo enorm trots op mezelf als ik weer afgepeigerd en met een rood hoofd weer de achtertuin bereik op m’n oerlelijke hardloopschoenen. Het voelt zo goed om iets uit te voeren wat je je hebt voorgenomen, wat energie oplevert en je voldoening geeft. Daarbij: m’n geld gaat niet meer maandelijks naar de sportschool. Ik geniet van de natuur en van de gedachte dat ik investeer in m’n eigen fitheid. Ik houd het rondje ook haalbaar. Ik ga niet voor een halve marathon. Meestal loop ik ca. 6 kilometer, soms 7 of 8. En soms 5. Geen hele stoere afstanden. Ben ik meestal binnen 40 minuten weer thuis.

En ik heb ook even Me Time. Geen afleiding. Geen iPhone, geen iPad, geen agenda met afspraken. Gewoon alleen maar rennen, blik op oneindig. En lekker zweten.

Jubileum

Volgend jaar m’n 10-jarig hardloopjubileum. Vind ik een goede reden voor een feestje. Ik hou van feestjes. De dresscode weet ik eigenlijk nu al: fancy jurkjes, kekke blouses en pantalons, mooie accessoires. En verplicht: hardloopschoenen eronder!